Jedną z częstych zmian neurologicznych wieku starszego jest choroba Parkinsona. Istotą schorzenia są zaburzenia poziomu neuroprzekaźników w mózgu. Początkowe symptomy są niespecyficzne, a choroba rozwija się przez kilka lat.
Jakie objawy daje choroba Parkinsona?
Choroba atakuje ośrodkowy układ nerwowy, a główne objawy dotyczą narządu ruchu.
Do pierwszych symptomów zalicza się subtelne zaburzenia neurologiczne – upośledzenie zmysłów węchu, smaku, nieprawidłowe widzenie kolorów, stany lękowe, depresję. Specyficznym objawem zapowiadającym chorobę jest osłabienie węchu, które pojawia się na kilka lat przed pełnym rozwojem choroby.
Najbardziej charakterystycznym symptomem choroby Parkinsona jest drżenie mięśniowe, również w stanie spoczynku. Dodatkowo zauważalna jest przygarbiona i sztywna postawa ciała. Mimika staje się uproszczona, a twarz nie przejawia emocji. W kręgu objawów znajduje się również przetłuszczanie skóry, potliwość, zaburzenia koncentracji i pamięci.
Choroba powoduje zaburzenie nie tylko sfery fizycznej życia seniorów, ale ma też destruktywny wpływ na psychikę i życie społeczne osób chorych.
Opiekun osoby starszej w tym przypadku powinien przede wszystkim pamiętać, że choroba ma charakter progresywny i wiąże się z trwałym inwalidztwem. Zahamowanie rozwoju tego schorzenia lub samo jego spowolnienie uznaje się za sukces.
Jak opiekować się osobą z chorobą Parkinsona?
Rozpoznanie choroby Parkinsona jest trudne do przyjęcia i zaakceptowania. Bardzo ważne jest zapewnienie podopiecznemu maksymalnego komfortu i spokoju.
Początkowa faza choroby daje niewiele objawów, dlatego warto, aby w tym czasie osoba chora jak najdłużej pozostała aktywna oraz zaangażowana w życie społeczne. Należy zachęcać podopiecznych do przyjęcia takiej postawy. Dzięki regularnej aktywności fizycznej można w znacznym stopniu zniwelować drżenie ciała oraz poprawić procesy metaboliczne.
Aktywnością chętnie podejmowaną przez wielu chorych są wspólne spacery, codzienna gimnastyka oraz ćwiczenia w wodzie. Każde zajęcia ruchowe, które podopieczny wykonuje z przyjemnością, są pożądane i pozytywnie wpływają na jego stan zdrowia.
Duże znaczenie ma również ćwiczenie mowy chorego. Postępująca choroba powoduje, że mowa staje się cicha, trudna do zrozumienia, czasami nawet bełkotliwa. W tej sytuacji warto skorzystać z pomocy specjalisty – logopedy, który przygotuje ćwiczenia dedykowane dla chorego. W późniejszym czasie podopieczny może wykonywać zadania usprawniające mowę samodzielnie, w domu.
W związku z negatywnym wpływem omawianego schorzenia na sprawność ruchową, opiekun powinien poszukiwać alternatywnych możliwości poruszania się podopiecznego. Warto skorzystać z pomocy ortopedycznych, takich jak kule, laski, balkoniki. Mieszkanie warto zmodernizować i zabezpieczyć w uchwyty, poręcze, które pomogą choremu podtrzymać swoje ciało w awaryjnej sytuacji. Osoby starsze są szczególnie narażone na upadki – dlatego należy minimalizować ryzyko ich wystąpienia.
Zaburzenia snu u osób chorych mogą być spowodowane bólem powstającym przy napięciach mięśni i skurczach lub nasileniem drżenia spoczynkowego. Do częstych przyczyn problemów ze snem zalicza się także trudności z samodzielną zmianą pozycji ciała, niewygodne ułożenie, nocne bezdechy czy choroby płuc. Zbyt mała ilość wypoczynku w nocy może skutkować nadmierną sennością w ciągu dnia. Dlatego bardzo ważne jest stosowanie zasad higieny snu u osób chorych – zadbanie o odpowiednią ilość aktywności fizycznej w ciągu dnia, unikanie drzemek, przestrzeganie naturalnego rytmu dobowego organizmu.
Komfort chorego jest bardzo ważny w tym przypadku. Doświadczony opiekun stanowi duże wsparcie dla podopiecznego. Wspólne rozmowy oraz zrozumienie budująco wpływają na stan psychiczny seniora. Pozytywne nastawienie ma duże znaczenie w procesie leczenia, dlatego warto zadbać o odpowiednią opiekę dla osób dotkniętych tą chorobą.